دست نوشته اول

پس از آفــــرینش آدم "خــــدا" گفت به او :
نازنینــــم اَدم ...

با تـــو رازی دارم !...

اندکـــی پیشتـــر آی ...

آدم آرام و نجیــب ، آمد پیش !!

... زیـــر چشمـــی به "خــــدا" می نگـــــریست !...

محو لبخند غم آلــــود خدا ! ...
دلش انگــــار گــــریست ...

نازنینــــم آدم !!
( قطــــره ای اشـــک ز چشمــــان خداونــــد چکیــــد )!!!...

 یاد من باش ...
که بس تنهـــــایــــــــم !!...

بغض آدم تــــرکیــــد، ...
گونه هـــــایش لـــــرزید !!

به "خــــــدا" گفت :

من به اندازه ی ....

من به اندازه ی گلهــــــای بهشــــت ...
نه ...

به اندازه عـــــــرش ...
نه ...
نه

من به اندازه ی تنهـــــاییت ، ای هستی من ، ...
دوستدارتـــــــ هستمـــــــ