حکایت یه جانباز تا پامنبری غروب تاسوعا

نشستم پایه درد و دل یه مادر میگفت از زندگیش اینجور.

پسری دارم که تو جبهه موج انفجار باعث شده مغزش مشکل پیدا کنه، کاراش دست خودش نیست، هر روز برای من نزدیک سه تا چهار تا شیر میخره، واسه خودش شعر میخونه صدای ضبط و تلوزیون رو بلند میکنه، میره امام زاده ( به قبرستون شهرمون میگن ) سر قبر مرده ها قرآن میخونه مردمم فک میکنن قرآن خونه بهش پول میدن عروسم پولو قبول نمیکنه بهش میگم عیب نداره پولو ببر بده مسجد محل، داروهاشو نمیخوره مجبوریم با غذاش مخلوط کنیم بدیم تا نفهمه چون عصبی و ناراحت میشه، پسرمو دوست دارم، دولت خونه داده بهش اونور خط کمربندی هر روز صبح میاد پیشم و من دلواپسم آخه سرشو میندازه پایین و از وسط کمربندی رد میشه میترسم... 

چشماش اشکی میشه، صدا نوحه میاد رو میگیره .

این یکی از صد هزار آدمی که زندگیشو داده برای من و تو امسال ما، کجاییم؟ چیکار میکنیم؟ 

امروز شندیم یکی میگفت قراره اونایی که روشون اسید ریختن جزو جانبازا حسابشون کنن، فقط موندم مات و مبهوت !

البته زیاد مات نشدم و یه پوز خند زدم، رفتم تو فکر اینکه کجا دارم زندگی میکنم؟ آدما چرا عجیبن؟

شبکه خبری نیویورک را نشان داد که در عزای حسین خود بودند و میان آنها مسیحان با تعجب تماشا میکردند، آنها غذا توزیع میکردند و بطری های آب مدنی که روی آن روایت تشنه لبان کربلا نوشته بود و خانم های مسیحی که دور خانمی محجبه مسلمان جمع شده و او برای آنها از اسلام و کربلا و حسین میگفت، علاقه شدید دارم به اینکه بروم کشور بیگانه و نوع برخورد مسیحیان را از نزدیک ببینم، از همه بهتر اینکه خود به یک مسیحی راجب دینم بگم، مسیحیت! چقد راجب آن میدانی همان تویی که میخوانی؟آنقدر از اسلام میدانی که از مسیحیت بدانی؟

پیامبر در جایی سخنی گفته اینکه: خوشابحال انسانهایی که با یک کتاب و چند خط مسلمان میشوند خوشابحال آنها.

تا حسینی شویم راه زیاد است.

تا زینبی و فاطمی شویم راه زیاد است.

در شهر ما در شب دهم محرم رسمی به اسم "پامنبری" رواج دارد آن هم در مناطقی به اسم "سرپیر، میخچه گران، شیرکش، گرگانجدید " 

التماس دعا